Z kulturą za pan brat…

W związku z potrzebą promowania kultury osobistej wśród młodych ludzi w naszej szkole zorganizowany został konkurs literacki na fraszkę o kulturalnym zachowywaniu się. Konkurs cieszył się zainteresowaniem uczniów, którzy wykazali się ogromną pomysłowością, poczuciem humoru i talentem literackim. Spośród zgłoszonych prac jurorzy wyróżnili utwory Oliwii Belty (I miejsce), Izabeli Laskowskiej (wyróżnienie), Ernesta Figla i Krystiana Domańskiego (podziękowania).

O kulturze

O kulturze w swej naturze
mówić każdy umie,
lecz nie umie tej natury
przywdziać jako skóry.

Brak kultury się ujawnia
w takt ciągłego plotkowania.
Bez ripost ostrych jak noże
obejść się też nie może.

O mój panie,
to nieładnie
łypnąć okiem tak niechętnie,
stanąć obojętnie
albo wkoło chodzić smętnie.

Oliwia Belta kl. IIA

Na kulturę

W szkole, w domu czy w galerii
mów „smacznego” przed posiłkiem,
„do widzenia” po spotkaniu
i „dzień dobry” do znajomych.
Będziesz czuł się znakomicie,
wiedząc, że z ciebie kultury przedstawiciel.

Ernest Figiel kl. IIA

Miłe słowa

Gdy wstanę z rana, nie będzie śniadania,
Gdy ładnie poproszę, dostanę „smakosze”.
A kiedy powiem „dzień dobry” ,
to dzień mój stanie się dobry.
A na koniec dnia
powiem wszystkim „do widzenia”.

Wesoły dzień

Kiedy dojdę do szkoły,
to dzień mam wesoły.
Mówię „dziękuję”
i ładnie się promuję.

Kultura

Gdy wstaję do szkoły,
ranek mam wesoły,
Mówię: „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”,
więc moja kultura
wielka jest jak góra!

Krystian Domański kl. IIC

Plotkowanie

Powiedziała Aniela Toli, że Pawełka brzuch boli.
Tola do Felicji, że chłopak zakochał się w Patrycji.
Felicja Antkowi zdradziła, że jej nie polubiła.
Antek szepnął do Krysi coś niemiłego o Zdzisi.
Krysia nie usłyszała i Pawełkowi nagadała o tym,
jak bardzo Aniela lubi Antka.
Paweł narzekał na Tolę i Felę.
Zdzisia pomówiła o kłamstwo Patrycję.
Patrycja się zdenerwowała i powiedziała…
Tak pewna klasa mała sobie plotkowała.
Ja powiem wam w sekrecie,
że to nie jest najmądrzejsza klasa na świecie.

Trzy słowa: „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”

Była sobie pewna dama, bardzo dobrze wychowana.
Miła, ułożona, z dobrego domu.
Była jednak wyniosła i oschła.
Bardzo, oj bardzo zadzierała nosa.
Za pomoc dziękowała prychnięciem.
Wiele żądała, ale o „proszę” zapominała.
Przeprosiny wolała przemilczeć.
I jak tu na takich ludzi nie patrzeć wilkiem?

Izabela Laskowska kl. IIIC

Wszystkie prace zostały wyeksponowane na szkolnej wystawie.